Herkes bir gün gider Ya mezara ya daa.. Genellikle gidilen yer eninde sonunda mezardır. Biz toprağa karışanları kast edelim. İlk zamanlar canımız çok yansa da günden güne daha az anımsarız.  Aramızda olmayışını kabul etmek için gidişine kılıflar uydururuz. Bahanelerimiz amacını destekler ve dünyanın akışına girmemizi kolaylaştırır. Ve o akış bazen zalimce ilerlediğinde bizim canımız yanar ve dururuz. Durduğumuzda bize merhamet gösterecek olanın yokluğunu farkederiz ve […]

Sisli hava Ta içlerde kalbin yakınlarında saydam ama belirli bir yerine kadar sünger gibi. Ona yaklaşan cisimi, havayı, kokuyu, sıvıyı çekebilir. Bunu sobadan dolayı sararan evin beyaz perdelerine benzetebilirsiniz.  Bir yerine kadar demiştim. O noktadan söz edeyim o bölge çok küçük ki zaten dünyanın çekirdeğine benzettiğim bu yere kolay kolay yaklaşılmıyor. Herhangi bir ısıdan söz edemem şimdilik. Ben burada iyilik ve vicdanın barındığını düşünüyorum. – […]

Sabahın erken saatleri, tren rayları üzerinde giden o toplu taşıma, birbirinden farklı onlarca insan. Her biri diğerinden özel önemli yaşamlar, ama bir o kadar da hiç Hiç Birbirinden habersizler çünkü! Kimsenin haberi yok diye hiç mi oldu peki ? tamam siz söyleyin varlığını bilmediğiniz bir şeye nasıl var dersiniz ki ! Bir dakika durun.. işte tam bu paradoksun içinde onun aslında bir paradoks olmadığını kanıtlayan […]