Aynadaki resmime bakarım ben miyim bilmem. Sahi ayna diye bir şey var mı onu da bilmem. Bilmem hiç bir şeyi. Ama yarın uyandığımda hiç bir şey bilmediğimi unutur ve her şeyi bildiğimi sanarak çıkarım dışarı. Gün bana uyum sağlar ve hep bildiğim yerden sorunlar çıkar karşıma.  Bende bildiğim çözümleri kolaylıkla sunarım onlara. Günü her şeyi biliyor olarak sonlandırırım, gece olur. Uyumadan önce tavana bakar, yapmamam gerektiği bilgisi bende […]

Kaç durak geçiyor Sayamıyorum Kaç insan inip biniyor Farketmiyorum  Kaç saat geçiyor Anlamıyorum Ben kaçları umursamayanım  Ben kaçları umursamazken  Etrafında olup bitenleri görmeyenim Ben görmezken o olup bitenleri Yine de yakaladığı yerden  Umarsızca devam edenim

İlhamım bu şehir Değmeden kimsenin gözlerine  Geçerim en kalabalık sokaklardan Ve en son da bu diyarda, Sessiz çığlıklarım söyler şarkımı. İnsan duymasa da bilirim ben, Dokunur onlar birilerine.  Ve sonra gelir birileri de benim hayatıma dokunur.  Hissederim her birini, Tanırım ben insanları tâ eskilerden. Eski dediğime bakmayın ait değil zaman buraya. Zaman bütün tünellerin ortak yolu, tek atmosferi gibi’ Nereye gitsen zaman kokar orası.  Nerde […]

Kapandım tâ içime Gömdüm kendimi yatağın en derinlerine Çıkaramaz kimse Görmez de insan Tabi duymazlarda derinlerde attığım çığlıkları, Bilmezler beni.. Çok kez kaybettim kendimi insanların arasında’ Ama şimdi;  Kapattığım perdemin ardından uzağım artık size. Beni oyuna dahil etmeyin! Diskalifiye oldum, Zaten kendimden kalan son kırıntılarımdı bu size harcadıklarım’

Annenin doğurduğu değil bu aynadaki sen Ne de babanın büyüttüğü’ Ya da bir başkasının.. Değilsin ki hiç biri, Sadece insansın; sadece nankör olansın sen! Kaba mı oldu ? Bu sabah aynada görmüştün oysaki Kabul et insansın sen !

Derin ama yüzeysel Yüzeysel yaşayıp derinden hissetmek diye bir kânunun hayat bulmuş insanları  Bizleriz o insanlar Bizler; Hevesimizin kursakta olduğu vakit uykuya dalanlarız’