Bu Bir Felaket Hikayesi

İki insan birbirine küsmüş gibi bir hava

İki iyi insan birbirini çok sevmiş gibi gece

İki iyi insan hiç tanışmamış gibi bir sabah

İki insan sadece birbirine yalnız kalmış gibi bir yağmur var bulutlarda

İnsan kavuşsa su da yere kavuşacak

Herkes kavuşunca da bulutlar rahata erecekti ama iki insan birbirine hiç kavuşmadı ve bulutlardaki yağmur sıklatı hiç geçmedi. 

Sonra ne mi oldu ?

Sonra yerdeki çiçekler susuzluktan kurudu. Arılar açlıktan, bitkilerde susuzluktan öldü

Topraktan besin alamayan insan av ile beslenmeye başladı ve günden güne ortalıkta avlanılacak hayvan kalmadı. O kadar hızlı tüketim oldu ki yeni bir üreme için zaman yeterli olmadı. 

Hazır gıdalar için su lazımdı su yoktu. 

Su olmayan yere güneş de fazla geldi.. Kuraklık aldı başını gitti 

Günden bu güne değişen çok şey oldu.

İki insan ayrılınca bunlar mı oluyor yani demeyin çünkü muhtemelen siz yazılanları yazıldığı gibi okudunuz. Yazılanlara iki insanın bedeni ruhu gibi bakmadınız!

Yağmur insanın gözyaşıydı bu hikayede 

İnsan ağlasa toprak suya kavuşacak ve günden güne rahatlayacaktı ortalık ama insan ağlayamadı ve her ağlayamadığında bulutlar pardon o insanın yüreği veyahut ruh hali daha da kötü bir hal aldı. 

Dedim ya ağlasa rahatlardı diye, 

tıpkı hikayede olduğu gibi yağmur yağsa bitkiler suya kavuşacak sonra felaket hikayesi okunmayacaktı. 

İnsan da bulut edasıyla ağlasa içinde yaşadığı acıyı atlatması bu kadar güç olmayacaktı..